22 de marzo de 2009

Tu doble digital


6 comentarios:

Campurriana dijo...

Lo cierto es que mucho tiene que avanzar el control de esta inmensa red que nos absorbe...

¿Qué opináis de todo esto? ¿os preocupa?...

Anónimo dijo...

Campu,

Si te digo la verdad, los 'datos' que haya en Internet sobre el Náufago, que los habrá, no creo que interesen a nadie.

Llegados a cierta altura de la vida, son pocas las cosas que podamos perder, incluida la reputación. A ninguna empresa le interesará mi curriculo, ni nadie se preocupará por mi fortuna, ni los guisquis que me tome, ni mis bacanales sexuales.

Pueden hacer con mi 'doble virtual' lo que les pete porque no vale gran cosa.

Un Náufrago, como decía Machado (D. Antonio) anda 'ligero de equipaje'.

"...Al cabo, nada os debo; debéisme cuanto he escrito.
A mi trabajo acudo, con mi dinero pago
el traje que me cubre y la mansión que habito,
el pan que me alimenta y el lecho en donde yago.

Fran dijo...

Que é iso do "teu" Galego?

Se te refires ao xeito de falar loxicamente cada persoa ten o seu, fale no idioma que fale.

Se te refires a que non coñeces ou non dominas o Galego normativo deberíaste preguntar cantas persoas escriben perfectamente en Castelán normativo ou Inglés normativo, por exemplo, se é que existe o Inglés normativo.

Ou se escribe en Galego ou non se escribe, que sexa castrapo, isolacionista (RAG), reintegracionista ou puramente lusista son tecnicismos que debemos deixar a filólogos e linguistas para que estuden, regulen e normativicen, que nos deben importar o xusto xa que aínda que é bo escribir "con propiedade" esa "propiedade" ás veces é un tanto subxectiva así que que máis da mentres usemos e por tanto conservemos a nosa lingua que tamén é o noso patrimonio histórico igual cá nosa aruitectura ou os nosos costumes, así que NON TE CORTES.

O resto son leas de políticos xa o sabes...

Toño dijo...

Es curioso, al menos. Siempre se decía aquello de "en algún lugar del mundo, tienes un doble" Ahora, con el padre Google que todo lo sabe, puedes teclear tu nombre y apellidos, a ver qué sale. Sinceramente lo hice, y salió una carta de opinión de hace un par de años que escribí a un periódico de mi región. Luego, otras personas de latino-américa con los que comparto apellidos, en páginas como Facebook: con montones de fotos personales, familiares y de amigos. Si bien hay que registrarse para "cotillear", me sigo diciendo: están locos estos romanos, Astérix.

Siempre crei que el derecho a la intimidad está infravalorado. Estando al tanto de lo que circula por la tele (aunque no la vea), y otros medios de comunicación me he dado cuenta que se anima a renunciar a la misma. Creo que haré una entrada al respecto.

Saludos Campurriana, desde esta tierruca llamada Cantabria.

PD: por cierto, te enlazo desde el blog ;)

campu dijo...

Náufrago, a mí sí que me parece peligroso por el posible mal uso que se le pueda dar a esta red de relaciones sociales, que tan enriquecedora puede llegar a ser si no se cruzan en ella malas intenciones...

Creo, de todas formas, que los náufragos son valorados por esa libertad que comentas tan sumamente dulce...
;)

Brigantium, estoy de acuerdo contigo. Considero tan válidos todos los "galegos" que escucho como el normativo que he conocido...
Un saludo desde este rincón que está tan cerca de Galicia.

Toño, me ha parecido muy interesante lo que has aportado a esta entrada. El derecho a la intimidad, desde luego, está muy infravalorado hoy en día...

Felices sueños a todos vosotros; los navegantes...

campu dijo...

Por cierto, Toño, gracias por tu enlace. Es todo un placer...
Abrazos a tu tierruca.