i eu non vin einda a cor da miña amiga.
Agora é cando ún treme e ten medo.
ISTE desacougo! Este cousa! Esta mao xorda que tira!
Iste querer irse sin saber para onde!
AGORA o meu cor é unha chaga encendida.
Unha mao loba anda escalazándome a ferida.
ESTA door que se oi!
Iste cor meu!
Esta door que me veo ela de seu
Sin saber polo que foi!
FOI coma se caira nunha cova.
Antes era noite i era día
Agora é todo unha negrura loba. "
2 comentarios:
Novoneyra siempre impacta,
Amio, no lo podría haber descrito mejor. Vaya si impactan sus palabras...
ISTE desacougo! Este cousa! Esta mao xorda que tira!
Iste querer irse sin saber para onde!
Aparecieron estas palabras en algún rincón de este saloncito alguna vez y vuelven a aparecer.
¿Cuántas veces nos hemos sentido así?
Publicar un comentario