25 de julio de 2007

Galegos

Non somos celtas cortos. Moita xente pensa que os galegos aínda somos celtas cortos, case andamos polo monte como gando libre e bravo. Os mesetarios tenden a pensar que precisamos pasar pola rapa das bestas antes de tratar connosco. Que só sabemos ir de xeonllos ás procesións. Non hai nada diso. Hai tempo que os tempos son chegados. Pasou o galego coma ti. Os galegos agora baixamos e subimos as escaleiras. Somos coma calquera outro pobo. É moi típico que só valoren as nosas paisaxes. Certo que vivimos nun lugar único, onde o silencio aínda ten un prezo. Pero os galegos non só somos unha paisaxe. Somos algo máis que unhas rías e uns montes, somos máis que o verde e o azul. As nosas cidades son fermosas, peraltadas sobre as costas ou agachadas nos vales do interior. Pero nelas viven cidadáns que non teñen nada que envexar a quen vive en Zaragoza ou en Sevilla. O único que lles envexamos é o AVE. Temos o noso lugar no mundo. E queremos que se note. Xa está ben de vivir suspirando. «Vén a noite, morre o día, as campanas tocan lonxe o tocar da Ave María». Xa está ben de «campanas, campaniñas de Bastavales». Temos que reclamar o que é noso. O oito por cen do presuposto do Estado, o Ave no 2012, máis todo o que nos adeudan. Os foraxidos son quen nos negan pan e sal. Galicia non é un estado de ánimo. Non queremos exportar máis melancolía. Saímos das pozas das bágoas. Agora queremos facer os mellores barcos, como sempre os fixéramos, mercamos bancos sen que nos trema o pulso e queremos ser os mellores en futuro. Os galegos agora viaxamos, non só emigramos. Temos tres aeroportos e moitos folgos de aprender das visitas e de coñecer o mundo para mellorar o noso. Xa está ben de dicir que chove cando mexan por nós. Galicia esperta do seu soño para acadar unha mañanciña en clave de sol. Ao fin.

César Casal (La Voz de Galicia 25/07/07)

No somos celtas cortos. Mucha gente piensa que los gallegos aún somos celtas cortos, casi andamos por el monte como ganado libre y bravo. Los mesetarios tienden a pensar que necesitamos pasar por la rapa de las bestias antes de tratar con nosotros. Que sólo sabemos ir de rodillas a las procesiones. No hay nada de eso. Hace tiempo que los tiempos han cambiado. Pasó el gallego como tú. Los gallegos ahora bajamos y subimos las escaleras. Somos como calquier otro pueblo. Es muy típico que sólo valoren nuestros paisajes. Cierto que vivimos en un lugar único, donde el silencio aún tiene un precio. Pero los gallegos no sólo somos un paisaje. Somos algo más que unas rías y unos montes, somos más que el verde y el azul. Nuestras ciudades son hermosas, peraltadas sobre las costas o escondidas en los valles del interior. Pero en ellas viven ciudadanos que no tienen nada que envidiar a quien vive en Zaragoza o en Sevilla. Lo único que les envidiamos es el AVE. Tenemos nuestro lugar en el mundo. Y queremos que se note. Ya está bien de vivir suspirando. «Viene la noche, muere el día, las campanas tocan lejos el tocar del Ave María». Ya está bien de «campanas, campaniñas de Bastavales». Tenemos que reclamar lo que es nuestro. El 8% del presupuesto del Estado, el Ave en el 2012, más todo lo que nos adeudan. Los forajidos son quienes nos niegan pan y sal. Galicia no es un estado de ánimo. No queremos exportar más melancolía. Salimos de los charcos de las lágrimas. Ahora queremos hacer los mejores barcos, como siempre los habíamos hecho, compramos bancos sin que nos tiemble el pulso y queremos ser los mejores en futuro. Los galegos ahora viajamos, no sólo emigramos. Tenemos tres aeropuertos y muchas ganas de aprender de las visitas y de conocer el mundo para mejorar el nuestro. ya está bien de decir que llueve cuando mean por nosotros. Galicia despeirta de su sueño para conseguir una mañana en clave de sol. Al fin.

2 comentarios:

Campu dijo...

Y sigamos manteniendo esa Galicia rural apoyando los proyectos que mejoren también el cuidado del medio ambiente. No quiero creer en esa incompatibilidad tan mencionada trabajo-paisaje...

Mendiño dijo...

Cágome no AVE dos collóns.

Galiça deixará de ser o cú de Europa con cultura, non con infraestructuras faraónicas.

O AVE traerá máis pobreza o rural e só deixará cartos no peto de FCC, Ferrovial e demáis.