9 de marzo de 2010

No es que muera de amor...


Muero de ti, amor, de amor de ti,
de urgencia mía de mi piel de ti,
de mi alma de ti y de mi boca
y del insoportable que yo soy sin ti.
Muero de ti y de mí, muero de ambos,
de nosotros, de ese,
desgarrado, partido,
me muero, te muero, lo morimos.

Morimos en mi cuarto en que estoy solo,
en mi cama en que faltas,
en la calle donde mi brazo va vacío,
en el cine y los parques, los tranvías,
los lugares donde mi hombro acostumbra tu cabeza
y mi mano tu mano
y todo yo te sé como yo mismo.

Morimos en el sitio que le he prestado al aire
para que estés fuera de mí,
y en el lugar en que el aire se acaba
cuando te echo mi piel encima
y nos conocemos en nosotros, separados del mundo,
dichosa, penetrada, y cierto, interminable.

Morimos, lo sabemos, lo ignoran, nos morimos
entre los dos, ahora, separados,
del uno al otro, diariamente,
cayéndonos en múltiples estatuas,
en gestos que no vemos,
en nuestras manos que nos necesitan.

Nos morimos, amor, muero en tu vientre
que no muerdo ni beso,
en tus muslos dulcísimos y vivos,
en tu carne sin fin, muero de máscaras,
de triángulos obscuros e incesantes.
Muero de mi cuerpo y de tu cuerpo,
de nuestra muerte, amor, muero, morimos.
En el pozo de amor a todas horas,
Inconsolable, a gritos,
dentro de mí, quiero decir, te llamo,
te llaman los que nacen, los que vienen
de atrás, de ti, los que a ti llegan.
Nos morimos, amor, y nada hacemos
sino morirnos más, hora tras hora,
y escribirnos y hablarnos y morirnos.


Jaime Sabines
Fuente de la imagen

10 comentarios:

Amio Cajander dijo...

m a r a v i l l o s o ...

y lo digo así,

p a l a d e a n d o l o

Campurriana dijo...

Ya comentaba por ahí que Campurriana se siente romántica estos días...
(la que os espera)
;)

Unknown dijo...

Xa van unhas cantas veces que pasas polo blog e eu sen che devolver a visita, que maleducado!

E que mágoa o que andaba a perder por non seguir estas liñas, afortunadamente dende hai uns días xa están no meu "Google Reader".

Así que se non é sen tempo, concordo, Campanella, con todo merecemento levou o Oscar. Aquí se promocionou máis El baile de la Victoria que tampouco está mal mais non é o mesmo. Poderoso caballero es don dinero...

Darín e cía. a sentar cátedra, e demostrando que se pode facer cine con maiúsculas con catro pesos.

Unha aperta!

Meri Pas Blanquer (Carmen Pascual) dijo...

En este poema Sabines se vuelve loco, siempre me hasn esntusiasmado estos versos amorosos y excesivos de sangre... me encanta cuando dice:

"Nos morimos, amor, muero en tu vientre
que no muerdo ni beso,
en tus muslos dulcísimos y vivos,
en tu carne sin fin, muero de máscaras,
de triángulos obscuros e incesantes"

wauuuu

Sigue así guapa, me encanta...

Cualquier colaboración para incluir poemas desgarradores de amor, cuenta conmigo..

Besos

-

PABLO JESUS GAMEZ RODRIGUEZ dijo...

Yo tambien, sera por la primavera...!

Besos.

PABLO JESUS GAMEZ RODRIGUEZ dijo...

Estimado/a amigo/a. Este es un mensaje generico que os estoy enviado a todos los que habitualmente visitais mi blog.

Simplemente para avisaros.

Yo sigo con mi ritmo normal de entradas, pero observo en vuestros blosgs que el mio NO se actualiza desde que lo he privatizado. No se si sera cosa de bloger, o si esto sera definitivo. Por ello, creo que tendréis que visitarme de vez en cuando para ver las entradas nuevas.

Tenedlo presente, por favor. ¡Gracias!

Abrazos

Campurriana dijo...

Pharum, visito moito o teu salonciño porque me encanta viaxar unha e mil veces polas rúas dunha das miñas cidades: A Coruña. Gracias pola túa visita e xa sabes que estás convidado sempre que o desexes a unha cunquiña de café quente, que nestes tempos é o que máis apetece, ¿ou non?.

Campurriana dijo...

Carmen, creo que en esta temporada romántica voy a pedirte alguno de esos versos teñidos de rojo-corazón.

Felices sueños.

Campurriana dijo...

Cornelivs, ya me había percatado pero no te preocupes porque te seguiré igualmente. A ver cuándo llega la Primavera con mayúsculas. ¡¡¡Hace un frío por el norte!!!

Campurriana dijo...

Por cierto, no lo había comentado...me encanta este cuadro...